Jos en Lea Meijs: "Ons huwelijk is nooit af"

Trouwen doe je voor het leven. En toch slaagt ruim eenderde er niet in om het huwelijksbootje varende te houden 'tot de dood ons scheidt'. Jos en Lea Meijs uit Geleen zijn al 31 jaar gehuwd. Een eerlijk gesprek over de hoogte- én de dieptepunten.

In de feesttent van de harmonie is het allemaal begonnen. Limburgser kan bijna niet. Lea: "Ik was een jaar of 17 en kwam daar met mijn vriendin. Jos was er met een vriend die wel wat zag in mijn vriendin. Dus zij gingen dansen en tja, wij dan ook maar."

Prins op het witte paard
De 'vonk' sloeg nog niet direct over, maar het contact was gelegd. Jos: "Ik nam het allemaal niet zo serieus en was op de versiertoer. Zo vertelde ik Lea dat ik piloot was bij de luchtmacht en liet daar foto's van zien, om haar te imponeren. In werkelijkheid was ik monteur bij de luchtmacht en ging dan in zo'n toestel zitten terwijl mijn collega een foto maakte." Lea: "Hij heeft uiteindelijk wel z'n best moeten doen om dat onzinverhaal recht te zetten, want als naïef meisje geloofde ik toen alles." Op de 18e verjaardag van Lea kwam Jos met 18 rode rozen naar het café waar ze elkaar meestal zagen. Maar Lea was er niet. Haar vriendin voelde de romantiek in de lucht hangen en was bang dat een relatie tussen Jos en Lea de doodsteek zou zijn van haar vriendschap met Lea. Dus waren de dames die avond uitgegaan in Echt. Jos: "Daar stond ik met mijn bos. Uiteindelijk heb ik 'm maar aan mijn moeder gegeven."

Maar de liefde liet zich niet zomaar dwarsbomen. Twee weken later zagen ze elkaar in Spaubeek. Jos nam Lea apart en sinds die avond was het 'aan'.

Lea: "We waren echt smoorverliefd en wilden alleen maar samen zijn. Alles wat de ander vertelde was interessant. Met de komst van Jos in mijn leven ging er een wereld voor me open. Ik was heel beschermd en gedisciplineerd opgevoed en hij was voor mij een 'man van de wereld'. Ik had één goede vriendin, terwijl Jos een hele sliert vrienden had. Ik zag nooit veel meer dan Geleen en omstreken en hij reisde met zijn tafeltennisclub het hele land door. Bij ons thuis ging iedereen perfect gekleed de deur uit, maar voor Jos telde dat niet. Mijn moeder schrok zich dan ook wezenloos toen ik hem voor het eerst mee naar huis nam....

Jos: "Juist het feit dat Lea zo lief en kwetsbaar was trok mij aan. Bij haar voelde ik me de 'prins op het witte paard' die haar kon veroveren en beschermen."

Funpakket
Na ruim twee jaar trouwden ze. Lea: "In het begin werkten we allebei buitenshuis, maar toen de kinderen geboren werden nam ik ontslag en werd fulltime moeder."

Jos: "Om eerlijk te zijn begon ik steeds meer te leven als een 'gehuwde vrijgezel'. Lea had de kinderen, het huishouden, sportte en deed vrijwilligerswerk en ik was erg druk met mijn werk en tafeltennis." Soms had Jos wel het gevoel dat hij bij Lea van de eerste naar de tweede plaats was verschoven met de komst van de kinderen. "Maar ja, dan denk je: dat zal overal wel zo zijn. Ik praatte daar niet over, want dan lijk je ondankbaar." Ook voor Lea was de roze huwelijkswolk wat grijzer geworden. "Ik voelde me thuis bij de kinderen vaak eenzaam. Mijn vriendinnen werkten nog en ik had natuurlijk ook geen collega's meer. De enige waar ik overdag contact mee had, waren mijn ouders en schoonouders. Diep in mijn hart was ik best jaloers op Jos die leuk werk en veel contacten had. In mijn ogen had hij het 'funpakket' en ik de rest. Maar erover praten, dat deden we niet."

Opkroppen
Toen ze zeven jaar getrouwd waren, in 1981, hebben Jos en Lea een weekend van Marriage Encounter gevolgd. Daar leren echtparen op een andere manier te communiceren, waarbij het erom gaat dat je vertelt wat er in je omgaat. Jos: "Ik schrok me rot. Daar zag ik hoe wij al jarenlang uit elkaar groeiden en dacht: dat dít nog goed is gegaan!"

Tijdens het weekend van Marriage Encounter leerden Jos en Lea om op papier te zetten wat er in ze omging en om dat vervolgens aan elkaar te laten lezen. Daar worden wel afspraken over gemaakt, want wat er opgeschreven wordt mag niet kwetsend of verwijtend zijn. Lea: "Het feit dat we elkaar niet werkelijk lieten weten wat er in ons omging, was ons zwakke punt. Inmiddels werken we nu al zo'n twintig jaar met echtparen en we zien dat het 'niet écht delen met elkaar' in heel veel relaties een zwak punt is. We zijn er dan ook van overtuigd dat veel echtscheidingen niet nodig waren geweest als mensen op tijd geleerd hadden om datgene wat ze nu echt bezighoudt aan elkaar te vertellen."

De ander
Jos: "Wat je in feite doet als je zo met elkaar gaat uitwisselen, is je verdiepen in de ander. Daardoor begrijp je beter hoe je zelf overkomt en je snapt hoe de ander het leven en de relatie beleeft. Zo groei je steeds meer naar elkaar toe. Als ik terugkijk, dan zie ik dat ik toch vrij egoïstisch het huwelijk ben ingestapt: ik ben getrouwd omdat ik dacht dat ik daar zelf wel gelukkig van zou worden. En dat is ook zo, maar pas, vanaf het moment dat ik leerde om me in Lea te verdiepen en om daar tijd in te investeren.

Lea: "Een ander belangrijk punt wat ik geleerd heb tijdens dat weekend, is dat ik zelf voor 100% verantwoordelijk ben voor de kwaliteit van mijn relatie. Ik moet niet afwachten, maar op een goede manier aan Jos duidelijk maken wat ik wens en beleef."

Jos: "Doordat ik Lea nu meer op de eerste plaats zet, kan ik ook gemakkelijker daadwerkelijk doen wat zij graag wil. Zo zat ik gisteravond een film te kijken en Lea zegt: "kijk eens even op Nederland 1." Dat doe ik dan ook, hoewel dat natuurlijk niet meevalt om voor haar die afstandsbediening te pakken en naar een andere zender te zappen."

Lea: "Behalve dat we dankzij het weekend onze relatie echt hebben verdiept, hebben we ook God opnieuw in ons huwelijk betrokken. We ervaren steeds weer Zijn kracht en ons leven is er rijker door geworden."

Nu de kinderen volwassen zijn, investeren Jos en Lea graag tijd in de relatievorming van anderen. Zo geven ze avonden voor huwelijksvoorbereiding. Jos: "En ook dat is elke keer weer een leerschool voor mij. Zo roep ik wel eens enthousiast naar de mannen: "Wanneer heb je voor het laatst een bloemetje meegenomen voor je aanstaande?!" Om er dan aan toe te voegen: "Tja, en Lea denkt nu: waar blijft míjn bosje?!" Zo zie je maar, ons huwelijk is ook nog steeds niet 'af'!"

Meer weten over marriage-encounter